നഷ്ടങ്ങള് എന്നില് പേമാരി പോലെ പെയ്തിറങ്ങുന്നു.
സര്വ്വ ശക്തിയും ഒഴുക്കി
കൊണ്ട് ഒരു കരുണയുമില്ലാതെ,
എന്റെ കാല് വെള്ളകളെ അത് അനാഥമാക്കുന്നു ; പാല് രുചി കവര്ന്നു മേഘങ്ങള്ക്കിടയില് ഒളിച്ച അമ്മയും,
മഷി തണ്ട് പോലെ തേഞ്ഞു തീര്ന്ന സൗഹൃദങ്ങളും,
പെയ്തിടനാവാതെ പോയ മോഹങ്ങളും,
അകലങ്ങളിലേക്കു അകന്നു പോയ നിന്റെ വിരല് തുമ്പും,
എല്ലാം എന്നില് നിറക്കുന്ന ശൂന്യതയല്ലേ,
ജീവിതമെഴുതുന്ന നഷ്ടങ്ങള്..
ഈ ശൂന്യതകുള്ളില് ഞാന് വീണ്ടും നടക്കുന്നു..
ഒടുക്കവും തുടക്കവും ഒന്നെന്നറിഞ്ഞു തന്നെ!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
അഭിപ്രായങ്ങള് എന്നും എല്ലാത്തിനും വഴി തെളിയിചിട്ടെയുള്ളൂ.....അതിനാല് അത് മനസ്സിന്റെ അടിത്തട്ടില് നിന്നും ഉള്ളതാവട്ടെ