ഓരോ ഇരുളിലും ,വെളിച്ചമായ് ,പന്തമായ് ....
ഓരോ ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നെല്പ്പുകള്‍ കണ്ടു നാം .
ഇരവിന്റെ അന്ധത വെട്ടി തെളിച്ചോരീ ...
നന്മതന്‍ പാതകള്‍ കണ്ടു മുന്നേറി നാം .
ഓരോ നിശയിലും വേണ്ച്ചന്ദ്ര ബിംബമായി
പൊങ്ങിയുയര്‍ന്നവര്‍ എണ്ണമറ്റുഏറുന്നു........
സ്നേഹം വിളമ്പി മടങ്ങിയന്നെങ്കിലോ,
ത്യജിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു പിന്നൊരാള്‍.....
അനാഥത്വമേകിയ കണ്ണീര്‍ കടല്‍ തേകി
സ്നേഹത്തിന്‍ മുത്തുമായി എത്തിയാ തായയും
കാല ചക്ര മുരുണ്ടന്നിരുട്ടി തുടങ്ങവേ ,
കണ്‍കളില്‍ അധികാരമന്ധമായി പടരവേ .........
ഇരുട്ടില്‍ ചുവപ്പിന്‍ കണിക വിതറിയാ
പുലരിയിങ്ങെത്തി പുതുവായു പ്രവാഹമായി ..
അടിമയെ ഉടമയായ് തീര്‍ത്ത ആ വേദവും
കാലപ്രയാണത്തില്‍ ചിതലരിചീടുന്നു .
ഏറിയ മഹാന്മാര്‍ അരങ്ങലങ്കരിച്ചു ഒഴിയവേ ,
കേള്ക്കുന്നു പൈശാച കാല്‍വെപ്പ്‌ വാതില്‍ക്കല്‍ ,
ശാസ്ത്രമൊരു നവ യുദ്ധ കാഹളമോരുക്കുവാന്‍
ഏന്തുന്നു മത ഭ്രാന്തരാ കൈകളില്‍ .
ഏതൊരു ചന്ദ്രനീയിരുട്ടിനെ നീക്കുവാനെന്നു!
കാതോര്‍പ്പൂ കളങ്ക മേശാ മനസ്സുകള്‍ ............
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
അഭിപ്രായങ്ങള്‍ എന്നും എല്ലാത്തിനും വഴി തെളിയിചിട്ടെയുള്ളൂ.....അതിനാല്‍ അത് മനസ്സിന്റെ അടിത്തട്ടില്‍ നിന്നും ഉള്ളതാവട്ടെ